Onze adoptanten schrijven......

Jerry

Toen Jerry bij mij kwam was hij bang voor honden en mensen, ook voor mij.

Zo onzeker dat hij buitenshuis geen behoeftes durfde te doen maar alleen in de tuin. Veel dingen waren eng voor hem. Met veel liefde, vertrouwen en geduld is hij nu, negen maanden later, een zelfverzekerde, blije en vrolijke hond geworden. Hij stoeit met andere honden en begroet vreemden zonder angst. Ook over andere eerst enge dingen, heeft hij zich heengezet.

Toch zijn er wel ‘restverschijnselen’. Mee op bezoek of een dagje weg is erg stressvol voor hem. Net als trappen en liften. Dit beperkt mij wel in mijn sociale leven, maar hier werken wij nog aan. Veranderd dit niet dan accepteer ik dat. Ik ben voor hem gegaan dus ook voor de nadelen.

Hij is lief, leuk en gezellig en een fijn wandelmaatje. Ik ben erg blij met Jerry en zou hem voor geen goud meer kunnen missen.

Gaia (Foglia)

Hier een berichtje om te vertellen hoe het met mij, Foglia, gaat. Ik ben een dappere dame geworden en heb een nieuwe naam gekregen, Gaia.

Ze zeggen dat ik het goed doe. Gelukkig heb ik Cosmo, ik voel me zeker als hij bij me is. Gister heb ik in een grote ren met een andere hond gespeeld. Ik durfde dat pas toen Cosmo bij me was.

Qua gewicht kom ik steeds een beetje bij, ik ben nog niet helemaal op het goede gewicht, maar kom steeds dichter in de buurt. Ik houd veel van mijn baasjes en zij van mij. Ze vinden mij lief maar ook ondeugend. Als het mij lukt neem ik graag een paar sokken te grazen of ik pak het eten van het aanrecht als mijn baasjes niet opletten. Ik moet dan ook nog veel leren.

Volgende week begin ik samen met John een basiscursus. Ik ben je dankbaar voor alle hulp om mij uit het asiel weg te krijgen.

Lieve poot van Gaia

Lisa (Ciccia)

Op 5 september ging de auto van Paws Rescue Team rijden , met daarin ook onze Lisa ( officieel heten ze toen nog Ciccia)
Ze lieten via filmpjes en foto’s zien hoe de hondjes liefdevol veilig in een eigen hondenkooitjes werden ingeladen en onderweg verzorgd werden door de bijrijder, we werden de hele weg op de hoogte gehouden en konden ze precies volgen . Vanaf de ochtend dat ze gingen rijden tot de zaterdag ochtend op 6 september hing ik al in die lamp van spanning want mijn Lisa zat daar ook in die auto.

Om 11 uur waren ik en mijn buurvrouw al in Woerden en daar kwamen ze aan hoor en werden de hondjes er één voor één uitgetild , kijk nou naar die koppies ze keken je eigenlijk aan met een blik van hallo wie zijn jullie? Alle hondjes gezellig in de grote tuin om even lekker de pootjes strekken en heerlijk plassen ( want zeg nou zelf ..na zo’n rit moet je heus wel hoor.) Alle hondjes waren lekker met elkaar de boel aan het verkennen en wij .. aanstaande baasjes stonden erbij en keken er naar.

Na dat de hondjes bij gekomen waren na de lange reis mochten ze lekker met hun nieuwe baasjes mee, en ik kreeg mijn Lisa met tuig met riem, een halsband en een tasje met speeltje en lekkers. Lisa lag lekker met haar kop op mijn schoot op de achterbank en ging weer slapen .

Thuis gekomen heb ik Lisa even bij mijn vriendin (die met mij mee was gegaan) gelaten en heb Joris ( het hondje wat ik al 5 jaar heb en er nu een vriendin bij kreeg ) opgehaald en ze lekker buiten aan elkaar laten wennen. Beetje vreemd meisje vond Joris, wat moet ik daar mee. Maar Lisa daarentegen die vond hem wel interessant en keek hem met haar mooie bruine ogen aan en ging maar eens aan hem snuffelen. Joris vond dat eigenlijk prima keek toen haar aan en begon ook aan een snuffel actie , daarna samen even een stukje lopen en toen samen mee naar binnen.

Lisa heeft direct het hele huis geïnspecteerd en toen dat goed bevonden was, ging ze wat drinken, klom ze op de bank en viel in een diepe slaap. Gelijk had ze hoor; eerst bijkomen en dan zien we weer verder. Het gaf Joris de tijd om op zijn dooie gemak eens rustig naar dat nieuwe meisje te kijken en ging daarom ook gezellig naast haar zitten om dat rustig te kunnen doen.

Nadat Lisa even goed geslapen had was het tijd om het huis nog een keer te inspecteren en ook .. hé, hier staan drie bakken één met water en twee met voer ééntje voor Joris en ééntje voor Lisa. Eigenlijk was het onderling schijnbaar al gelijk uitgemaakt dat de linker voor Lisa was en rechts voor Joris, het ging perfect samen naast elkaar eten en als de ene bak leeg is rustig wachten tot dat kleine hondje klaar is , en de brokjes die hij liet staan … ook nog even snel op eten.

Lisa heeft zich razend snel aangepast en heeft het heerlijk naar haar zin samen met Joris. Het zijn dikke vriendjes geworden en liggen dan ook van tijd tot tijd dicht tegen elkaar aan en dan is de één de andere aan het aflebberen. Alleen harde geluiden een brommer met knalpijp sirenes vuurwerk daar krijgt Lisa het echt heel erg benauwd van en wil ze weg waar ze ook loopt. Zodra ze iets hoort waar een hard geluid uit komt draait ze al bibberend om en wil naar huis. Veilig achter haar eigen deurtje en dan dicht tegen mij aan zitten. Maar dat geeft niet, ze geeft het aan ze zegt het met haar eigen hondentaal en ik luister daar na. Dat merk je dat doet haar goed en maakt haar een evenwichtig hondje.

Nu loopt Lisa elke ronde die ik verzin en waar we ook heen gaan. Zij heeft nu het vertrouwen na 8 en halve maand dat ik overal met haar naar toe kan gaan. Was het eerst Joris die de leiding had en haar leerde dat volgen best leuk is en dat andere plekken ook het waard waren om te ontdekken, en dat spelen met al die andere hondjes die we tegen kwamen dikke pret is en echt niet eng.

Nu is het Lisa die het voortouw neemt en als eerste op de nieuwe hondjes afgaat ( als we naar de honden speeltuin gaan ) , rent achter de grootste en de kleinste hondjes aan, rolt over de grond ( komt als een modder monster weer tevoorschijn als ze een modderplas heeft ontdekt) en duikt in elke sloot of grote waterplas want zwemmen…. Dat is haar grootste hobby ,
En ik ….. ik duik er achter aan , ik vind het heerlijk als ze zo geniet ( daar geniet ik weer zo van )

Alleen om dat in Lisa een groot jachtinstinct zit kan ze niet los, dan is ze zo weg , (ook al luistert ze als een tierelier naar mij ) het jagen zit in haar bloed en als ze te ver is … dan ben ik haar kwijt .
Maar …. Ook daar is een oplossing voor, je hebt prachtige lijnen van als je wilt van wel 20 meter ( ik heb hem van 10) en zo kan ze overal naar toe en rent ze als een jonge hinde door het bos met mij er achteraan, stuift tussen de bomen en struiken door. En ja, ik zit nog wel eens aan een boom of struik vast geplakt maar ach .. zo weer los en wij hebben schik. Joris, die rent er los achteraan en staat soms stomverbaasd te kijken als het vrouwtje eerst weer uit een struik moet klimmen.

Maar Lisa, 8,5 maand verder, is zo enorm blij en gelukkig en bij thuiskomst na zo’n bos rally stort ze in gelukkig in een diepe slaap om straks weer de deugniet uithangen bij de volgende ronde .

Zo zie je .. een hondje uit Italië 🇮🇹. De mensen van het Rescue Team doen daar zo goed werk mee , en ze geven daar mens en dier zoveel geluk door. Het is aan twee kanten een mooie win-win-situatie:
De hondjes krijgen een mooi nieuw fijn thuis
En bij de nieuwe baasjes brengt het zoveel geluk in het huis.
Elk hondje heeft een eigen verhaal, maar dat er van ze gehouden wordt; dat verdienen ze allemaal